ömer aydın | blog mu yazsak?

Yine aylar önce izlediğim ama yazmaya vakit bulamadığım bir film ile sizlerleyim. Böyle deyince çok meşgulum gibi anlaşılabilir ama tamamen keyfi gecikmeler. Meşgul olmak çok tarzım değil sonuçta. Filmin ismi hiç bir şey çağrıştırmadı ama afişine bakınca her şeyi hatırladım film ile ilgili. Evet film güzel, hala aklımda kalması önemli bir gösterge.

Efendim, öncelikle olayın gerçek bir hikaye olduğunu belirteyim. Ek olarak film Netflix üzerinden izlenebiliyor, yani atraksiyona gerek yok. Hikayemiz bir rugbi takımının uçak yolculuğu ile başlıyor. Bir turnuva için atlıyorlar uçağa çetin kış şartlarında çıkıyorlar yola. Şakalar komiklikler derken önce türbülans oluşuyor, sonrasında da uçak düşüyor. Çok çabuk sona geldin be ömer hikaye bitti demeyin, asıl hikaye şimdi başlıyor. Çünkü kaza sonrasında hayatta kalanlar mevcut ve bizde onların yaşam mücadelesini izliyoruz.

Tabi önce açlık sonra barınma en temel iki problem. Her taraf kar, hava buz gibi. Kendilerine uçağın içinde bir barınma alanı inşa ediyorlar ama yemek konusu bu kadar kolay çözülmüyor. Bavullarda olan ufak tefek şeyler bir kaç günde bitiyor. Açlıktan vücutları reaksiyon göstermeye başlıyor. İşte o anda o çok zor kararı veriyorlar.

Kazada vefat eden arkadaşlarının etlerini yemeye başlıyorlar. Bu tabi ki hiç kolay değil ama hayatta kalmak için tek şartları bu. İşe de yarıyor bu ve hayata tutunuyorlar. Tabi bütün bunlar olurken arama kurtarma çalışmaları devam ediyor.

Uçağın parçaları çok farklı yerlere dağılmış durumda ve ara ara bu parçaları arıyorlar yemek aramak için. Bu keşiflerin birinde ise uçağın sağlam kalan telsiz sistemi ile karasal yayını dinlemeyi başarıyorlar. Ancak mutlulukları kısa sürüyor çünkü karasal yayında arama kurtarma çalışmalarının kış mevsimi yüzünden çok zor olduğu ve bu yüzden duracağını öğreniyorlar. Havalar ısınınca tekrar çalışmalara başlanacağını duyuyorlar.

Bu süreç git gellerle dolu. Bazen vazgeçiyorlar, bazen acaba ne yapabiliriz deyip bir çözüm arıyorlar. En nihayetinde de aylar sonra bulunuyorlar.

Gerçekten çok etkileyici bir hikaye. Filmi izlerken üşüdüm diyebilirim..