İftarlık Gazoz
Başrollerde Cem Yılmaz ve Berat Efe Parlar’ın oynadığı bir döne filmi. 1970’li yıllar. Köylünün ağası için çalıştığı dönemler. Cem Yılmaz köyün gazozcusunu oynuyor. Okulların kapanması ile beraber Adem’i yanına çırak alıyor. Aylardan da ramazan ayı. Sanırım bütün değişkenleri verdim. Şimdi gelelim filmin konusuna.
Bir yandan usta çırak ilişkisini görüyoruz. Usta demek baba demek, çırak demek evlat demek çok da güzel anlatılıyor. Çırak kötü bişe yaparsa ustası üzülüyor, iyi bir şey yaparsa da seviniyor.
Öte yandan inanca saygı var. Oruç tutan da tutmayan da bir arada ama kimse kimseye karışmıyor. Herkes anlayışlı, tam da olması gerektiği gibi yani.
Çalışma hayatı ise genel olarak bağ bahçe şeklinde. Ağaya saygı var. Çok sağolsun bize iş veriyor çalışıyoruz karşılığında da para kazanıyoruz diyorlar. Ancak bu durumu sevmeyen bir kişi var: Ağanın oğlu Hasan.
Hasan ODTÜ’de okuyan bir kardeşimiz. Tahmin edeceğiniz gibi siyasi görüşü var ve arkasında duruyor.
Hasan işçilere diyor ki sizin maaşınız çok az birleşin ağa ile konuşun maaşı artırın. Hatta sendika kurun hakkınızı savunun diyor. İşçiler de ağamız kursun sendika biz katılırız diyorlar. O kadar konuda uzaklar yani.
Vel hasılı oruçtu, teravihdi, sendikaydı derken filmi bitiriyoruz. Duygusal da bir son sizi bekliyor.
Son olarak Cem Yılmaz oynuyor be aga, adam iyi oyuncu..