Algernon’a Çiçekler
Kitap Daniel Keyes tarafından 1959 yılında yazılmış. Yıl bilgisini bilmiyordum ve çok daha güncel bir kitap sanıyordum açıkçası okurken. Şu an kitaba ve yazara saygım bir kat daha arttı. Günümüzde kitaptaki kurgu çok klişe olabilir ama 60 sene önce böyle bir hikaye yazmak gerçekten çok başarılı. Kitabın konusuna gelecek olursak, insan zekasını artırmak için yapılan bir deney söz konusu. Tahmin edeceğiniz üzere deney önce hayvanlar üzerinde yapılıyor. Başarılı sonuç ise ilk defa Algernon isimli bir farede alınıyor. Tabi başarılı kavramı oldukça göreceli.
Deneyin başarılı olduğunu gören bilim insanları hemen insan çalışmalarına geçelim diyorlar. İçlerinden bazıları yahu hele bir durun hepi topu bir hayvanda başarı elde ettik dese de çalışma insan üzerinde deneniyor.
Uygulamayı yapacakları arkadaş da iq değeri düşük bir arkadaş. Ancak hayatını mutlu bir şekilde idame ettirebiliyor. İşe gidiyor, iş arkadaşları ile sohbet ediyor. Hatta iş arkadaşları ona takılmayı onunla eğlenmeyi çok seviyor. Niyetleri kötü değil ama arada onunla dalga da geçiyorlar. Ancak kahramanımız bunları çok da dert etmiyor.
Deneyden sonra ise iq değeri aşırı yükselen kahramanımız önce işinden oluyor sonra arkadaşlarından. Çünkü herkes onun eski halini seviyor ve istiyor. Yeni, bilmiş ve her şeyin cevabını bilen halini hiç sevmiyorlar.
Tabi zeka arttıkça kendisi üzerinden nasıl bir deney yapıldığı, bu deneyin nelere sebep olabileceği, kendisinden önce deney kapsamında neler yapıldığı gibi bilgilere çok kısa sürede ulaşıyor kahramanımız.
Bütün bu süreçte deney aslında başarıya ulaştı mı ulaşmadı mı ikilemini yaşıyorsunuz. Karakter de yaşıyor tabi bunu. Zekası arttı ancak hiç arkadaşı kalmadı, yıllarca beğenerek yaptığı işinden oldu, acaba deneye hiç katılmasaydı daha mı iyi olurdu gibi ikilimler söz konusu.
Beğendiğim ve kısa sürede bitirdiğim bir kitap oldu. Oldukça akıcı ve sizi sıkmayan bir dili var. Kitabı okurken acaba böyle bir şey mümkün olsa neler olabilirdi diye düşünmeden edemiyorsunuz..