ömer aydın | blog mu yazsak?

Netflix’te yapımı bir film. Gerçek bir olaydan esinlenmiş. Tabi hem olay, hem dava süreci hem de sonucu ayrı ayrı etkileyici. Peki olay ne diyecek olursanız; Vietnam savaşını desteklemeyen grupların eylem yapmasıyla başlıyor her şey diyebiliriz. Farklı gruplar bu konuda hem fikir. İşte bilmem nereli öğrenciler grubu, falanca meslek grubu vs. Kişiler, gruplar, temsil ettikleri kişiler farklı ama amaçları aynı. ABD’nin Vietnam’a asker göndermesini istemiyorlar. Bunun içinde yerel olarak girişimleri var ancak en etkileyici olanını Chicago’da yapmaya karar veriyorlar. Çünkü orada devlet ulusal bir toplantı yapıyor.

Şimdi efenim bunlar peşlerinden sürükledikleri kitleyi tahmin edemiyorlar tabi. Kalabalık çığ gib büyüyor. Tek amaçları var polisin eline koz vermemek. Ne olursa olsun yanlış bir şey yapılmayacak ve bu protesto engellenmeyecek kafasındalar. Tabi karşı tarafın da tek bir düşüncesi var. Bir şekilde bu eylemi sonlandırmak.

Bir şekilde olaylar gelişiyor ve grup liderleri/sözcüleri diyebileceğimiz kişiler mahkeme sürecine giriyor. Tabi bu andan itibaren hukuk sistemine de bolca eleştiri yapılıyor. Filmin en eğlenceli yerleri de yine mahkemede geçiyor. Arada yüzünüz gülüyor yani.

Efendim işte mahkeme devam ediyor, suçlamalar yapılıyor. Yargıcın ilk andan beri ön yargılı olduğunu görüyorsunuz. Verilen kararları duydukça siz de sinirlenebiliyorsunuz ara ara.

Mahkeme sürecinin en çarpıcı anı ise son duruşmada yapılan son savunma. Karşı tarafın avukatını bile etkileyen yedili burada yine hakimi etkileyemiyor orası ayrı.

Hem olay hem oyunculuklar gayet izlenir kılıyor filmi. Oskar alacak kadar ileri gider mi başarısı bilmiyorum ama ben oldukça beğendim diyebilirim..