Benim Hüzünlü Orospularım
Gabriel García Márquez tarafından yazılan kitap ilk olarak 20o4 yılında yayınlanmış. Yazar amcanın son kitabıymış. Yine kimilerine göre başucu eseri kitap. Bana göre ise o kadar nadide bir eser değil. Hikayesine gelecek olursak, hayatına giren bütün kadınlara para ödeyen bir amca var. Yani bugüne kadar hep para karşılığı bir kadınla beraber olmuş. Aşk meşk hiç yok. Bu konuda da bir sıkıntısı yok kendisinin. Gün geliyor ve dayının 90. yaş günü yaklaşıyor. Dayı da belki son yaş günümdür diyerek kendisine bir hediye planlıyor. Daha önce kimseyle beraber olmamış bir kız bulmasını istiyor her zaman istediği yerden.
Tabi yılların müşterisi. Kırmıyorlar kendisini ve buluyorlar birini. Kız ile karşılaştığı anda dayı yıllardır yaptığını yapamıyor. Alışverişi bir türlü tamamlayamıyor. Ama bu fiziksel bir eksiklik ya da sebep ile alakalı değil. İkili arasında bir bağ oluşuyor.
Gel zaman git zaman bu bağ güçleniyor. Bu ikili sık sık bir araya gelse de sadece beraber uyuyorlar, birbirlerine bakıyorlar falan.
Yani aşkın yaşı ve zamanı yok tabi ama ne bileyim çok doğal gelmedi hikaye bana açıkçası. Belki de bu yüzden kitaptaki duygu bana geçmedi hiç Gazete haberi okur gibi okudum diyebilirim.
Ha sonuçta Nobel Edebiyat Ödülü almış bir yazar saygımızdan okuduk orası ayrı..