Perfetti Sconosciuti
İngilizce’si Perfect Strangers olan film İtalya yapımı. Avrupa filmleri çok duyulmuyor ama biraz araştırırsanız gayet güzel sonuçlar elde edebilirsiniz. Filmde oynayan kimseyi tanımıyorum. Gerçi italyan oyuncu olarak Monica Bellucci’den başka bildiğim de olmayabilir. Konu ise oldukça güzel. Günümüzün belki de en büyük sorunlarından olan iletişimsizliğe bir gönderme. Tabi buna sebep olan en büyük sorun telefonlarımız. Herkesin telefona gömüldüğü bu günlerde böyle bir film fena olmadı. Çok klişe bir eleştiri konusu ama filmin sonu bu klişeyi bi nebze olsun farklı sunmuş diyebilirim.
Bir arkadaş grubu toplanıyor. Yemek yiyecekler. Tabi karı-koca hepsi. Bir tanesi bekar o da kız arkadaşı ile gelecekken son anda kız arkadaşı gelemiyor. Sohbet muhabbet dönerken söz bir anda “ben eşimden bir şey saklamam” olayına geliyor. Bu lafın üzerine de aralarından bir tanesi madem öyle bir oyun oynayalım diyor. Herkes telefonunu masaya koysun. Bu andan itibaren gelen mer mesaj ve arama açık olacak. Mesaj mı geldi okuyacaksın, arama mı geldi hoparlöre alıp konuşacaksın ve karşı tarafa bunu sezdirmeyeceksin.
İlk başlarda karşı çıkanlar olsa da oyun oynanmaya başlıyor. Zaman ilerledikçe o telefonların insanları kara kutusu olduğu mesajı daha da güçlü veriliyor. Arkadaşların kendilerine, eşlerine, çocuklarına ne gibi yalanlar söylediğini tek tek görmeye başlıyoruz. Ortam geriliyor, suçlamalar başlıyor derken biraz da olsa sürpriz bir son ile film bitiyor.
Film tek mekanda geçmesine rağmen sıkıldığımı söyleyemeyeceğim. Konu klişe ama sıkmadan izlettiriyor film.
Bu filmi bizimle tanıştıran film olimpiyatçımızı da ayrıca teşekkür etmeyi borç bilirim..