I, Daniel Blake
2017’nin son filmi bu oldu. Bir kişi üzerinden dönen basit bir sistem eleştirisi filmi. Başrolde Dave Johns diye bir dayı var. Konu ise çok sıradan bir olay. İşsizlik yardımı almak isteyen bir adamın sistem ile mücadelesi. Önce şuraya başvurman lazım, sonra o başvurun filanca yere iletilecek diyorlar. E tamam ben direkt oraya başvurayım diyor olmaz diyorlar. Sonra şu kadar saat iş aradığını bize ispatlaman lazım diyorlar. Kapı kapı iş arıyor dayı ama bulamıyor. Ben iş aradım ama bulamadım diye kuruma gidiyor, e hani kanıt biz nerden bilelim diyorlar. İşlemleri telefon üzerinden de yapabilirsin diyorlar arıyor dayı durumu anlatıyor, bu sefer telefonda alakasız bin tane anket sorusu soruyorlar.
Kısacası yapmak istediğini bir türlü yapamıyor dayı. Çok çok basit bir işlem için günlerini hatta haftalarını harcıyor. Üstüne üstlük bir kaç defa da güvenlik görevlileri ile karşı karşıya geliyor. Filmin sonunda da düzenin ezdiği bir kişi olarak hayatı sonlanıyor.
İkametgah için saatlerce sıra bekleyip muhtarın asık suratını görmeye alışık bir toplum olduğumuz için çok da etkilenmedim. Evet çok kısa sürede olması gereken şeyler günlerce bitmeyebiliyor. Bir kaç tık ile yapılabilecek işlemler için kapı kapı dolaşabiliyoruz. Ama baksanıza İngiltere’de bile durum böyle..