Manbiki Kazoku
İngilizceye Shoplifters olarak çevrilen bir Japon filmi. Filmi izlemeden önce çok bakmamıştım ama sonra biraz bakınınca yönetmenin oraların Nuri Bilge Ceylan’ı olduğunu gördüm. Kendisi Hirokazu Koreeda. Kim bu ya hangi filmleri çekmiş diye bakınca aslında başka filmlerini de izlediğimi gördüm. Like Father Like Son ve Nobody Knows filmleri de bu abimizin yönetmenliğinde çekilmiş. Zaten bu iki filmin konusu da verdiği mesajlar da Shoplifters filmine çok benzer.
Bu kadar yazdıktan sonra filmin bir sanat filmi olduğunu söylememe gerek yok diye düşünüyorum. Yani öyle entrika, aksiyon, gerilim vs beklemeyin.
Filmin ismi nereden geliyor diyecek olursanız; ailenin durumu iyi değil ve ihtiyaçlarını marketlerden çalarak gideriyorlar. Bunu bir yetenek olarak görüyorlar ve çocuklarına da öğretiyorlar.
Bir gün yine “alışverişten” gelirken bir çocukla karşılaşıyorlar ve gel karnın aç ise yemek yedirelim sana diyorlar. Ertesi gün çocuğu evine bırakmaya gittiklerinde ise anne babanın “nerede bu çocuk” tartışmasını duyuyorlar. Tabi bu tartışmanın içinde “amaaan zaten ben çocuk istemiyordum ki” cümlesi de geçiyor.
Hal böyle olunca çocuğu bırakamadan geri dönüyorlar. Filmin gerisinde de bu ailenin iş hayatlarını, ev hayatlarını, arkadaşlıklarını izliyoruz. Bunları izlerken aile kavramı sıklıkla vurgulanıyor. Doğuran mı anadır doyuran mı mesajları veriliyor. Bir çocuk ait olduğu yerde mutluysa arada kan bağı veya akrabalık yoksa oradan alınıp ailesine verilmeli mi gibi sorgulamalar yaptırılıyor.
Böyle her sahneden, her cümleden inanılmaz etkilendim diyemem ama genel olarak beğendiğimi belirteyim. Sakin, kafa yormadan izleyene istediğini çok basit bir şekilde veren bir film olmuş. Hem de 5 saat sürmüyor..